ईन्जिनिअरींग
पूर्ण सेमीस्टर कट्ट्यावर बसणारा प्रत्येकजण, आपण फावल्या वेळेत ईन्जिनिअरींगही करतोय हे सोयीस्कररीत्या विसरलेला असतो.
पण आता सबमिशनच्या लास्ट डेट्स ची चाहूल लागताच, त्याच्याही नकळ्त फाईलींच्या ढिगाऱ्यामधे तो अचानक घसरलेला असतो.
कॉलेजच्या नावाखाली दिवसाही हॉस्टेलच्या रूमवर झोपा काढणारे डोळे आता रात्र-रात्र जागतात.
एकेका सबजेक्टचं सबमिशन पूर्ण करण्यासठी सारेच एकमेकांकडे आता झेरॉक्स आणि राईट-अप्स मागतांत.
घाई-गडबडीत, थोडंफार वगळून, कसं का असेना एकेक फाईल आता कंप्लिट होऊ लागते.
कष्टाची सवय नसल्यानं डोळे, पाठ, कंबर, हात; सारं शरीरंच आता निर्वाणीची भाषा बोलू लागते.
रात्र जागून काढण्यासाठी चहा-कॉफीच्या टपरीवर रात्रीही वर्दळ वाढू लागते.
एरव्ही तास न तास बुड न हलवणारी गर्दीही आता एक कप चहा-कॉफीतंच तिथून पाय काढू लागते.
कणभरही माहीती नसलेले राईट-अप्स कॉपी केल्यावर फाईल चेक करण्याची आता येते वेळ.
आज ये, ऊद्या ये या निरोपांबरोबर एकेका प्रोफेसरकडे खेटे घालण्याचा सुरु होतो मग खेळ.
यामधे भर म्हणून की काय नोटिस बोर्डावर झळकते डिफॉल्टर्स लिस्ट.
रेग्युलरली इर्रेग्युलर असणाऱ्या भावी ईन्जिनियरच्या सबमिशनच्या कहाणीत येते आता नवीनंच ट्विस्ट.
ऊद्याच्या एन्जिनियरचं सबमिशन चेक करुन डिटेन्शन टाळण्यासाठी पाच-पाच पेपर लिहून आणण्याची शिक्षा निश्चित होते.
याचं-त्याचं कॉपी करुन, जमेल तेवढं वगळून ही शिक्षाही मान खाली घालून आता भोगली जाते.
या एका महिन्यापुरता मात्र प्रत्येकालांच ईन्जिनिअरींगचा मनापासून तिटकारा येऊ लागतो.
सगळ्यांचे नखरे सहन करताना प्रत्येकजण प्रोफेसरपासून एच.ओ.डि आणि प्रिन्सिपललाही शिव्यांची लाखोली वाहू लागतो.
पि.एल. चालू झाली तरी अजून एकेका विषयाची तोंडओळखही व्हायची असते.
कुठल्या सबजेक्टला कोणत्या ऑथरचं पुस्तक वापरायचं हे ही अजून ठरलेले नसते.
सबमिशन संपून अभ्यासाला सुरुवात करेपर्यंत डोळे पांढरे व्हायची वेळ येऊ लागते.
स्कोरींगचं भूत मानगुटीवरून उतरून, कट-टू-कट मॅजिक फिगर गाठण्याची महत्वकांक्षा आता मनी पूनर्जन्म घेऊ लागते.
दिवसभर कट्ट्यावर दिसणाऱ्या टाळक्यांची गर्दी आता लायब्ररीमधे होऊ लागते जमा.
दिवस-रात्र पुस्तकांत डोकं खपवून अभ्यास करताना, खाणं-पिणं नि तब्येतीची कुणालांच नसते तमा.
असांच एकेक दिवस मोजताना परीक्षेचा तो अप्रिय दिवस येऊन ठेपतो.
कितही अभ्यास केला तरी एक्झामच्या पहिल्या बेलबरोबर प्रत्येकाच्या काळजाचा ठोका चुकतो.
एकेका पेपरबरोबर एटिकेटिच्या लिस्टमधे पडू लागते भर.
एटिकेटिमधे का असेना पास होण्याची खात्री होतांच, पुढच्या सेमिस्टरला मात्रं ऑल-क्लिअर होण्याची योजना मनी करू लागते घर.
शेवटचा पेपर संपताच पुढच्या सेमिस्टरला पहिल्यापासून अभ्यास करायचा, असं प्रत्येकजण अगदी शपथेवर ठरवतो.
पण पुढच्या सेमिस्टरच्या पहिल्या दिवसापासून कट्ट्याचा ईतिहासंच प्रत्येकजण ईमाने-एतबारे गिरवतो.